Λοιπόν ως τώρα έχω μεγαλώσει χάρις την οικογένεια μου, δηλαδή τον πατέρα μου και τον αδελφό μου. Αυτό που με κάνει να αναρωτιέμαι είναι ότι τον χαρακτήρα μου τον οφείλω σε αυτούς με τον τρόπο που με μεγάλωσαν ή στον δικό μου τρόπο σκέψεις, εννοώντας ότι όταν έβλεπα κάτι το έκρινα αναλόγως ως σωστό ή λάθος.

Μπορώ να σίγουρα ότι ο χαρακτήρας μου έχει διαμορφωθεί και από τον προσκοπισμό. Εκεί γνώρισα άτομα με τα οποία τώρα είναι φίλοι μου και βαίνουμε σχετικά συχνά (sorry παιδεία αυτόν τον καιρό απλά δεν έχω χρήματα για ξόδεμα...). Το χαρακτηριστικό της ζωής μου είναι ότι οι γονείς μου χώρισαν όταν πήγαινα 3 δημοτικού,η μητέρα μου μας παράτησε και γύρισε πίσω με τα από 2 χρόνια στα κρυφά και προσπαθούσε να με δει, αλλά εγώ την απέρριψα (θα αναφερθώ άλλη φορά σε αυτό το θέμα). Πολλοί μου έχουν πει ότι εγώ διέφερα από άλλους που είχαν την ίδια οικογενειακή κατάσταση με εμένα. Μου έλεγαν ότι εγώ ξέρω να είμαι δίπλα τους και να τους στηρίζω για όλα, ενώ οι άλλοι απλά στην θέση μου τους έριχναν και τους πατούσαν.

Αλήθεια εμένα πως μου βγήκε αυτό; Πως γίνετε να είμαι ένα "καλό" παιδί και να μην έχω την ίδια μοίρα με τους άλλους από την στιγμή που μάλωνα συνέχεια με τον πατέρα μου και τον αδελφό μου; Όταν δεν είχα μία φυσιολογική ζωή ενός καθημερινού παιδιού;
Για ποιον λόγο να κάθομαι και να συμμαζεύω το σπίτι όταν είναι χάλια; Γιατί να θέλω να βοηθάω τους άλλους όταν χρειάζονται βοήθεια ακόμα και όταν δεν τους ξέρω ή δεν τους γουστάρω; Τι πήγε στραβά με εμένα; Γιατί έχω αυτήν την κατάρα;

Φιλία,Εμπιστοσύνη.Αδελφοσύνη.

Είναι ωραία να έχεις πολλούς φίλους. Ξέρεις ότι ποτέ δεν θα μείνεις μόνος. Είσαι σίγουρος ότι θα είναι πάντα εκεί κάποιος να σε βοηθήσει στην δύσκολη αυτή στιγμή
Στη σημερινή δικιά μου ζωή εγώ αυτούς δεν τους αποκαλώ φίλους, αλλά μονάχα γνωστούς, είναι σαν όλους τους άλλους που λέω "καλημέρα" ή "γεια" 'όταν θα τους πετύχω μέσα σε ένα λεωφορείο. Τον τίτλο "φίλος" από εμένα τον κερδίζουν αυτοί που είναι μιλάνε μαζί μου, όχι μονάχα νταν θα είμαι ή είναι αυτοί στις μαύρες μέρες τις ζωής, αλλά και όταν μοιραζόμαστε μεταξύ μας την κάθε χαρά! Δυστυχώς όμως από αυτούς δεν έχω και πολλούς και αυτοί οι λίγοι που έχω έχουν φύγει μακριά για να σπουδάσουν.

Ευτυχώς για εμένα έχω έναν αδελφό με τον οποίο όχι μονάχα μοιραζόμαστε τις ηλιόλουστες και τις μαύρες άλλα είμαστε κάθε μέρα μαζί. Ζω την ζωή του και αυτός την δικιά μου. Είναι το άτομο που εμπιστεύομαι και με σέβεται περισσότερο από όλους.

Όλοι μου λένε να μην εμπιστεύομαι κανέναν και έχουν δίκαιο,πληγώθηκα αρκετές φορές από διάφορες σχέσεις και για διάφορους λόγους. Το θέμα όμως είναι ότι αν δεν δείξεις στους άλλους,εμπιστοσύνη δεν θα σου δείξουν και αυτοί ποτέ σε κανέναν. Άπληστοι θα υπάρχουν αλλά θα αρχίζει να αλλάζει και η καθημερινή ζωή σου αν μπορέσεις να βρεις άτομα που μπορείς να εμπιστευτείς

Ας αρχίσω να μιλάω και εγώ για την δικιά μου ζωή και τις δικές μου εμπειρίες

Mου φαίνεται δύσκολο να καθίσω να γράψω τις σκέψεις μου σε ένα μέρος που μπορούν να το δουν όλοι, αλλά από την άλλη μου αρέσει που θα ξέρουν και άλλοι το πως ζω εγώ απλά αφιερώνοντας λίγη ώρα πάνω από τον Η/Υ. Αυτό εδώ θέλω να το κάνω εδώ και πολύ καιρό απλά δεν είχα αυτήν την δυνατότητα ως τώρα.

Είναι μία αρχή για εμένα δεν με νοιάζει το πως θα με κρίνετε ή το πως θα με εκμεταλλευτείτε, γιατί απλά εγώ διάλεξα να μοιραστώ τις σκέψεις μου όπως είναι, και σκέφτομαι να σας πω τις πιο μεγάλες στιγμές αυτής!

Η ζωής ενός Λύκου!